In het allernoodzakelijkste voorzien – Christian de Duve

In het allernoodzakelijkste voorzien – Christian de Duve

Alvorens te overwegen om de mensheid genetisch in staat te stellen tot grotere mentale prestaties, laten we beginnen met aan al haar leden de kans te geven om het potentieel waarmede zij geboren zijn, volledig te realiseren. Maatregelen van deze aard zouden door zichzelf, zonder de hulp van enige genetische tussenkomst, de erfelijke eigenschappen moeten bevorderen die de mensheid leiden naar een hoger niveau van mentale ontwikkeling en haar op deze wijze beter geschikt maken om haar toekomstige verantwoordelijkheden op te nemen. Een humanisme op menselijke tijdschaal kan bijgevolg aansluiten op een evolutionisme met kosmische dimensie. Maar alvorens dit verwezenlijkt kan worden, dient de mensheid, op korte termijn, veel van haar egoïstische instincten af te leren die haar vroegere evolutie mogelijk gemaakt en haar recente geschiedenis blijvend gestuurd hebben. Voorzichtige tekenen van een dergelijke tendens zijn in de huidige wereld waarneembaar. Maar zal deze tendens tijdig de overhand hebben om grote planetaire catastrofes te verhinderen? Dit is ver van zeker.

Christian de Duve (1917-2013)

Christian de Duve studeerde geneeskunde en biochemie te Leuven, werd er hoogleraar, en na de splitsing van de universiteit ook in Louvain-la-Neuve, en doceerde eveneens aan de Rockefeller University of New York. Hij leverde baanbrekend werk in de ontdekking van lysosome en peroxysome. In 1974 ontving hij de Nobelprijs voor fysiologie en geneeskunde. In hetzelfde jaar stichtte hij het ‘Institut de pathologies moléculaire et cellulaire’ aan de UCL, campus Brussel. Op 5 mei 2010 vereerde de ULB hem met een doctoraat honoris causa.

Vanuit een diep humane bewogenheid kwam Christian de Duve ook tussen in acties voor het respect van de mensenrechten. Naar het einde toe van zijn leven heeft hij meermaals zijn grote bezorgdheid uitgesproken over het voortbestaan van de mens en de planeet. Tot zijn publicaties voor een breder publiek behoren o.a. A l’écoute du vivant (2002), Génétique du péché originel : Le poids du passé sur l’avenir de la vie (2009), De Jésus à Jésus en passant par Darwin (2011) en Sept vies en une – Mémoires d’un prix Nobel (2013).

 

Bron: Christian de Duve, A l’écoute du vivant, Paris: Editions Odile Jacob, 2002, 401 p.

 

Vertaling uit het Frans : Paul Haerden en Ghislaine Libre