Sonne, leuchte mir ins Herz hinein,
Wind, verweh’ mir Sorgen und Beschwerden!
Tiefere Wonne weiß ich nicht auf Erden,
Als im Weiten unterwegs zu sein.

Nach der Ebene nehm’ ich meinen Lauf,
Sonne soll mich sengen, Meer mich kühlen,
Unsrer Erde Leben mitzufühlen,
Tu ich alle Sinne festlich auf.

Und so soll mir jeder neue Tag
Neue Freunde, neue Brüder weisen,
Bis ich leidlos alle Kräfte preisen,
Aller Sterne Gast und Freund sein mag.

Hermann Hesse

 

Zon, verlicht mij tot diep in het hart,
Wind, verwaai mijn zorgen en grieven!
Dieper genoegen ken ik niet op aarde
Dan in de wijde wereld onderweg te zijn.

Naar de vlakte neem ik mijn loop,
De zon zal mij verschroeien, de zee mij verfrissen;
Om het leven van onze aarde mee te voelen
Open ik feestelijk alle zinnen.

En zo zal iedere nieuwe dag mij
Naar nieuwe vrienden, nieuwe broeders brengen,
Totdat ik smartloos alle krachten mag prijzen,
Gast en vriend van alle sterren mag zijn.

 

Vertaling uit het Duits: Paul Haerden en Mayke Willekens