Het verhaal

Geïnspireerd door vele reizen in o.a. Spanje, trokken Marc en ik naar het zuiden om ons onder te dompelen in de Spaanse cultuur. Andalucía was een keuze die gesteund werd door onze liefde voor de cultuur (o.a. flamenco), het (nog steeds) overwegend rurale leven en… de zon natuurlijk. ‘Andalucía’ is afkomstig van ‘andar’ (stappen/wandelen) en ‘luz’ (licht): = ‘wandelend in/naar het licht’.

Het was aanvankelijk vooral onze bedoeling om samen muziek te maken maar van het één kwam het ander en voor we het zelf goed en wel beseften werden we eigenaar van een stuk grond in een uithoek van Andalucía, dicht bij de Portugese grens (waar vroeger ‘contrabandas’ of smokkelaars huisden).

Reeds geïnspireerd door de gedachten van de diepe ecologie kwamen we, door hier permanent te wonen, ook letterlijk met onze voeten op/in de aarde terecht en was er naast ‘theorie’ vooral ‘praktijk’ nodig.

Zo geraakten we geïnteresseerd in permacultuur, alternatieve manieren van bouwen, alternatieve vormen van energie, alternatief watergebruik, enz. (dus geen water of elektriciteitsleidingen van één of andere maatschappij maar … ook geen facturen meer).

Marc deed vooral het ‘bouwwerk’ en ik werkte in het dorp om de nodige centjes te verdienen (om te leven en te bouwen want er was op het mooie stukje grond nog niets om in te wonen).

In de jaren die volgden werd het voor ons onze geliefde plek,onze thuis, geraakten we goed geïntegreerd in het dorpsleven, kregen we een sterke band met de buren en werden we stilaan in de plaatselijke cultuur ingewijd.

Het werd echter alsmaar moeilijker om een financiële zekerheid te hebben, in dit meer en meer door crisis geteisterde deel van Spanje.

Daarom besloten we na 6 jaar ter plaatse te zijn gebleven, terug te keren naar België.

Marc nam na 6 jaar loopbaanonderbreking deeltijds zijn werk in het hoger kunstonderwijs terug op.

Ik kreeg daardoor tijd om Aardewerk te leren kennen, volgde de tweejarige opleiding en vond bij Aardewerk gelijkgestemden. Ik kreeg ook de kans om deel uit te maken van de draaischijf.

Door de deeltijdse baan van Marc konden we toch nog bijna de helft van het jaar ginds zijn en vanaf 2012 zullen we de kans hebben om terug overwegend in Spanje te wonen (enkel niet de wintermaanden).

Billabong

Is de naam die symbool staat voor onze ‘finca’ (stuk grond).

Het is een term, van de Australische Aboriginals, die betekent:

‘doodlopende zijarm van een rivier’ of ‘kreek’: een plek die vooral opvalt door de stilte en rust die er heerst. Het is een ontmoetings-, drink- en/of wasplaats voor dieren en mensen.

In die zin staat een Billabong symbool voor ‘het rustige water’ waarin je terecht komt nadat je ‘de grote stroom’ (het vaak jachtige leven/de mainstream) hebt verlaten.

Het tijdsbesef verandert daardoor en de stilte brengt je tot een grotere concentratie en diepere essentie.

Over het algemeen werd dit ook zo ervaren door de vele mensen die deze plek bezochten; onder meer in het kader van de verschillende workshops die we in het verleden organiseerden (podiumkunsten, beeldende kunsten en muziek), bezoekende studenten uit diverse opleidingen voor audiovisuele en beeldende kunsten enz.

Onderaan dit stuk land loopt er een klein riviertje, ‘El Paraíso’ genaamd, met kleine ‘baadplassen’.

In de zomer is het zelfs bijna onzichtbaar en toch geeft het de hele vallei leven.

Daarom draagt de ganse omgeving/vallei de naam ‘El Paraíso’ en op die manier wonen wij officieel in

het paradijs.

Geïnspireerd door de plaatselijke typische Andalusische kapelletjes, gaven we ons ‘huis’ de vorm en de naam van ‘een kapelletje’: La Ermita (los van religie maar wél gekoppeld aan spiritualiteit).

La Ermita is gelegen in de uitlopers van de Sierra Morena, op een hoogte van ongeveer 530m, op 3km van een relatief groot dorp (3700 inwoners) in een streek die traditioneel van kleinschalige landbouw leeft.

Het klimaat is er zeer gunstig voor de teelt van o.a. groenten, fruit, olijven en kurk.

De buren houden schapen en geiten, voor melk en de verwerking tot kaas en zwarte varkens

(‘pata negras’,half everzwijn/half (roos) varken).

Als vegetariërs zitten we dus middenin het epicentrum van o.a. El Jamón (de Iberische hesp, geëxporteerd over de hele wereld)!

De aanhoudende droogtes en subtiele veranderingen in de weerpatronen enerzijds en de ineenstorting van de prijzenmarkt voor lokaal geteelde producten anderzijds, brengen voor de plaatselijke bevolking veel veranderingen mee.

Het creëren van de nodige veerkracht zal voor deze rurale samenleving, net zoals voor ons,

een grote uitdaging zijn in de nabije toekomst.

Inspiraties

Vele ideeën en personen zijn een blijvende inspiratie: van diepe ecologie tot de wijsheid van natuurvolkeren, de transitiebeweging, de degrowth-gedachte en nog veel meer…

De idee dat een radicale verandering nodig is om tot een alternatieve, ecologisch duurzame en sociaal rechtvaardige samenleving te evolueren vormt hierbij de rode draad of weg.

Op persoonlijk niveau houdt dat o.a. een keuze in van vrijwillige eenvoud.

Wat ons stukje land betreft, betekent dit momenteel het toepassen van permacultuur-technieken.

Mbt. het dorp en onze buren, trachten wij respectvol om te gaan met het culturele erfgoed zonder vooroordelen. We proberen onze manier van leven, voor de mensen rondom ons, transparant te maken door bepaalde zaken samen te bespreken en uitleg te geven, waar dat gevraagd wordt maar vooral door open te staan voor zeer belangrijke waarden en wijsheden die nog intrinsiek aanwezig zijn bij de locale bevolking.

Het is onze wens om deze plek te delen met mensen die voeling hebben met onze inspiraties en manier van leven en die actief willen meezoeken naar een alternatieve, ecologisch duurzame en sociaal rechtvaardige samenleving; met alle respect voor de plaatselijke tradities, cultuur en gewoonten.

Hoe zien wij ‘meeleven’?

In de meest letterlijke zin van het woord, nl. het werk op het land, het bouwen van hier en daar nog een constructie, alledaagse dingen zoals water bij de bron of groenten halen met hulp van onze ezel, eten, muziek maken en stilstaan bij de dingen die ons bezighouden in deze wereld; wederzijds kennis, informatie en/of ideeën uitwisselen, alternatieve oplossingen zoeken enz.

Onze plek is zeer ‘basic’!

Wij hebben naar westerse standaard absoluut geen luxe… wat zeer bevrijdend en versterkend werkt op deze plek, op ons en op de (meeste) bezoekers.

We proberen alle producten artisanaal te bereiden (brood, tofu, seitan, zeep, etc.): we streven zoveel mogelijk een bepaalde (economische/materiële) onafhankelijkheid na door self-sufficiency als doel te stellen.

Geld?

Wij hebben bewust gekozen om geen geld te verdienen met onze plek, die onze thuis is geworden.

Daarom vragen wij geen geld aan mensen die een tijdje met ons willen meeleven.

Wel vragen wij een eerlijk aandeel in het werk van alledag en in ruil daarvoor geven wij o.a. onze gastvrijheid, muziek, ideeën, eten en slaapgelegenheid (in een tent, een sober boerenhuisje, een zelfgemaakte boomhut, een hangmat enz. enz.).

Concreet komt dat neer op ong. 5 uur werk per dag, gedurende 5 dagen per week.

In de zomer kan het heel warm worden (+- 45graden) en vermijden we daarom natuurlijk de hete uren om te werken: (vrijblijvende) siesta dus!

Buiten twee of drie uitzonderlijke weken in augustus, brengen de avonden en de nachten over het algemeen een deugddoende koelte, doordat wij op een bepaalde hoogte zitten.

We zijn ook aangesloten bij de organisatie WWOOF (Willing Workers On Organic Farms)

Contact

Ana Verbelen

e-mail: ermita.paraiso@gmail.com