Oswald is niet meer.

Tot onze verbijstering bereikte ons bij Aardewerk het bericht dat Oswald overleden was, gestorven aan longvlieskanker.

Mensen die tot enkele jaren geleden een programma volgden bij Aardewerk, zullen zich ongetwijfeld Oswald herinneren, deze grote zachte reus, die voor iedereen een vriendelijk woord en een grapje had.

Oswald, een lieve vriend, een aimabele man, een actieve Aardewerker zovele jaren lang. We leerden Oswald kennen in de vroege jaren negentig. Afkomstig uit de chemische industrie, had hij zijn leven radicaal omgegooid en gekozen voor andere wegen in zijn leven: hij ging filosofie studeren, natuurgeneeskunde ook, engageerde zich bij Aardewerk, en op vele andere plaatsen.

Bij Aardewerk was Oswald een graag geziene vriend en medestander: jarenlang werkte hij actief mee in de draaischijf en de algemene vergadering, en stond klaar, daar waar het nodig was. Oswald was vrolijk, optimistisch, een lieve, milde, zorgzame man. Hij nam ook trouw deel aan elke zomerweek. Ik zie hem nog zitten in het leslokaaltje in het Molenhuis: het was altijd behelpen daar met de infrastructuur: op oude bankjes en gammele stoelen, koud en nat buiten, en Oswald die warm ingeduffeld in een grote deken aandachtig naar Ullrich zat te luisteren en te schrijven op zijn vaste plekje links in de hoek. Op andere momenten liep hij stilletjes rond met zijn fototoestel, en maakte de meest prachtige foto’s zonder dat iemand het opmerkte: hij had een bijzonder oog voor de schoonheid van mens en natuur.

Wij Aardewerkers blijven wat verweesd achter bij het heengaan van deze dierbare mooie mens.

Graag geef ik Oswald zelf het laatste woord met een brief die hij schreef na de zomerweek van ’98, een brief die veel zegt over wie hij was en wat hem bezig hield.

Zomerweek juli 1998 Bérisménil

Ik ben nog maar pas terug van de zomerweek

en het lijkt al eeuwen geleden

dat ik me ondergedompeld voelde

in de warmte van kinderogen

de glimlach van volwassenen

de ernst van de uiteenzettingen van Ullrich, Jeanneke en Frederik

en de mildheid van de gesprekken ‘s avonds in ons kleine groepje

de zaligheid van het eten met veel liefde bereid door Alex en Louis

blijft me achtervolgen

verwend werden wij, op alle gebied

de eerste dagen door het zachte weer

de laatste dagen door de regen

we zagen de kleine slangenoogjes

de kinderen spelen in het water

en donderen met het fietsje naar beneden

en toch vallen ze nooit

al hadden ze op sommige momenten wel drie engelbewaarders

de inzet van Sarah, Bram, Katrien, Rebecca, Marie voor de jongeren

het enthousiasme van de bonte avond binnen en buiten

de stemmige afsluiting met muziek

de spontane zangstonde op de trappen met het vioolspel van Michael

de kinderogen blijven mij het meest bij

daarom heb ik ook zoveel foto’s genomen van kinderen en volwassenen

en deze kaleidoscoop geeft me zoveel warmte als ik er naar kijk

een voorspiegeling van samenwonen met meerderen

geen utopie? wel?

hoe gaan we in ons dagelijks leven om met wat we opvingen

als manna in de woestijn

in het kleurenpallet van groen dat ons telkens omringde

de dauwdruppels op de fijne grassprietjes

de zachte stappen op de bosgrond

de immer kabbelende beek als een constante achtergrondruis

de kans om samen te zijn, en alleen te zijn

samen alleen te zijn, en alleen samen te zijn

alles kon ongeveer

de inzet van allen om prettig te eten

om af te wassen, de tafels te dekken

om te mediteren, shiatsu te geven en te ondergaan

een zaligheid voor ons lijf

de vele gesprekken die ons telkens sterkten in ons aanvoelen

van gemeenschappelijkheid en apartheid

deze eigenheid van ieder van ons die het zo aantrekkelijk maakte

om op verkenning te gaan, verwonderd te zijn

en blij om de erkenning diep in ons

die een blijvend spoor nalaat de komende maanden

Oswald Noppe

Vaarwel, goede vriend. Moge de aarde zacht voor je zijn.

Jeanneke van de Ven

Jeanneke van de Ven is psychologe. Zij stond aan de wieg van de verenigingen Voedselteams, Samenhuizen, Aardewerk en Transitienetwerk Vlaanderen. Van deze laatste twee is zij nog steeds bezielende kracht en actieve medewerkster.

Als coauteur werkte zij mee aan het boek Voeten in de Aarde. Radicale Groene Denkers (1996) en zij verzorgde de eindredactie van de Nederlandse vertaling van Rob Hopkins The Transition Handbook. From oil dependency to local resilience.

Zij is goed vertrouwd met het werk van Joanna Macy en vertaalde mee haar boek Coming Back to Life (2012). Zij geeft hierop geïnspireerde workshops rond innerlijke transitie.

Binnen Aardewerk vzw is Jeanneke van de Ven voorzitster van de Raad van Bestuur en neemt zij hoofdzakelijk de organisatie van de opleiding ‘Ecologische Filosofie en Politiek’ voor haar rekening en vervult zij tal van andere logistieke en administratieve taken, naast haar bijdrage als lesgeefster voor verschillende opleidingsonderdelen, o.a. Ecofeminisme en Ecopsychologie.