Dit jaar namen we voor het eerst als gezin deel aan de zomerweek van Aardewerk. In 2017 mochten we het al eens als koppel ervaren en hebben daar al die tijd goede herinneringen aan overgehouden. Zo wisten we nog van toen dat er heel goed voor de kinderen werd gezorgd; meer zelfs, dat hun aanwezigheid de beleving extra glans gaf. Intussen zitten we thuis zelf met twee jonge spruiten, hebben we de handen vol met alledaagse praktische beslommeringen en hossen we onszelf zoals zovele anderen regelmatig voorbij. Daarom voelden we dit jaar echt de behoefte om ons terug te trekken uit die ratrace en wouden we geen klassieke zon-zee-strandvakantie boeken. Sterker, we hadden nood aan bezinning en bezieling over hoe bewuster en meer in overeenstemming met onze natuurlijke aard te leven. 

Visie zonder actie …

Hoewel we allebei op onze eigen manier zeer begaan zijn met mens en milieu zijn we in concrete termen eigenlijk niet zoveel bezig met natuurbehoud en dergelijke.  De voorbije jaren hebben we voor onszelf wel enkele kleine stapjes in de goede richting gezet, maar in het geheel der dingen voelt dat toch als kiezelsteentjes in een onafwendbare stroom richting afgrond. Daarom willen we graag meer doen en bovenal beter geïnformeerd zijn. Een Japans spreekwoord zegt: “visie zonder actie is een dagdroom, actie zonder visie een nachtmerrie”. Hence, inschrijving zomerweek 2024. Dat we onze kinderen in die beleving konden meenemen, was echt een superbonus. Als digital natives lijken ze soms bijna vergroeid met hun scherm – al hebben we daar als ouder uiteraard ook een aandeel in en bovendien kan dat tot zekere hoogte ook leerzaam zijn -, maar komt het er door omstandigheden vaak te weinig van dat we zeggen: hup, allemaal naar buiten. Deze zomerweek was dan ook een digitale detox, om het in populaire termen te zeggen.

Inspirerende lezingen en discussies

Voor ons als ouders, bood de unieke formule van de zomerweek een mooie mix van geestelijke verdieping en lichamelijke herbronning. Voor de kinderen viel de speeltuin naast het woonhuis middenin het groen alvast goed in de smaak. Daarnaast waren de kinderbegeleiders ook echt top. Elke voormiddag ontfermden ze zich over onze kroost en trokken samen op avontuur in de natuur of gingen creatief aan de slag met wat de bosrijke omgeving te bieden had. Zo konden we zelf onze aandacht volledig op de inspirerende lezingen en discussies richten. Voor onze zoon was het extra leuk dat we onze slaapvertrekken deelden met een andere jongen van zijn leeftijd, waar het instant mee klikte. Binnen de kortste keren ging het over Lego, dino’s, Minecraft, Skibidi Toilet en ander jeugdig ongein. Ook onze dochter kon het goed met hun nieuwe vriendje vinden. Ze hebben met z’n allen dan ook talloze uren de schommelregio onveilig gemaakt, gevochten met bosgeesten en verstoppertje gespeeld tussen rots en den.

Een hart voor onze planeet

We kijken op deze editie dus eveneens met een fijn gevoel terug. Het voelde opnieuw een beetje als thuiskomen. Hoewel je elkaar aanvankelijk niet kent en misschien ook niet met iedereen evenveel praat, weet je dat je de zorg en een hart voor onze planeet en de bewoners ervan deelt en dat schept a priori een band. Dat voél je ook echt; het orgelpunt bij uitstek daarvan is de ochtendlijke Olmendans, waar onze dochter ook na de reis nog geregeld naar vraagt. Bij leven en welzijn keren we de volgende jaren zeker nog terug. We kunnen de zomerweek dan ook warm aanbevelen aan gezinnen met (jonge) kinderen en bij uitbreiding aan iedereen die begaan is met waar Aardewerk voor staat. Tot slot hieronder nog een korte, meer poëtische terugblik op de voorbije zomerweek:

‘Wat wil je nog méér’

Wat wil je nog méér
dan driemaal per dag
de natuur op je bord
en weten dat het mag

Wat wil je nog méér
dan een reis rond de wereld
en doorheen de tijd
met Ullrich en Roger
tot spijt van wie ’t benijdt

Wat wil je nog méér
dan een kamer met zicht
op meer dan drie bomen
en gelijkgezind gezelschap
dat je ondanks een verschil in visie
toch steeds graag terug ziet komen

Misschien lustte je weleens een bietenburger meer
of doorkliefde een vliegtuig een fantastische droom
of misschien kwam het appèl een keertje te vroeg
en dacht je “ik keil die bel zó in een boom”

Maar smaakte die burger nu niet dubbel zo goed
en zette dat vliegtuig je niet met beide voeten op de grond
en zorgde die structuur niet net voor ruimte en rust
zodat de eco-anarchist in jou wakker werd gekust

De conclusie is zowaar zonneklaar
na de zomerweek zeggen we van thuis uit altegaer
wat hadden we ’t met z’n allen toch fijn daar
op die prachtige plek in … Rotselaar

Bovenaardse groeten,
Bapiyan, Sulotta, Ravi en Sita