Het meisje met de bloemennaam hield niet van de duistere decemberdagen. Daarom verbond ze zorgvuldig draadjes met de dynamo van haar fiets. Haar handen zaten intussen onder het smeer, alsof er stukjes duisternis op gevlekt waren. Eenmaal de draadjes stevig vastzaten, weefde ze het snoer vrolijk gekleurde lampjes doorheen het fietskader. Rode, blauwe, gele en groene. Vooral groene, want daar hield ze het meest van. Op de bagagedrager bond ze de zilveren ster die pinkelde. En de minikaarsjes bevestigde ze aan het stuur.

Eenentwintig kaarsjes met felwitte kopjes. Als een rijdende kerstboom zou ze de langste nacht van het jaar klieven.

Luc