Op 4 oktober was het werelddierendag. In een aantal kranten werd het vermeld en door sommigen nog steeds, zelf op een dierendag, als producten om te eten … . Nikki Dekker begint haar artikel met een verwijzing naar het NRC Handelsblad waarin naar aanleiding van deze dag een foto was opgenomen van een vis aan een hengel, met als titel: ”Van haak tot bord”. Ze deelt de lezer mee dat ze van vissen houdt, maar niet om ze op te eten. Ze waarschuwt voor de gebrekkige kennis over deze dieren en de vooroordelen over hun soort.

Het woord “hun soort” is eigenlijk een misvatting en “there is not such a thing as a fish” sluit meer aan bij de waarheid. Dekker toont aan dat ondanks de toenemende bekommernis voor dierenwelzijn, daarbij vissen vaak niet worden meegerekend. Een vegetariër die vis eet, klinkt niet zo vreemd in de (veel) oren. We weten nog weinig over vis, over hun emoties, over pijn, over beslissingen nemen, over veranderen en hoe ze met elkaar omgaan. De auteur verwijst naar een kogelvis. Een vis die velen grappig vinden omdat het dier zich helemaal opblaast bij gevaar. Het is een vis die met een wiskundige nauwkeurigheid prachtige mandala’s maakt. Een ander voorbeeld is een garibaldi vis, die een veld met zeewieren onderhoud. Talrijk zijn de voorbeelden van vissen die op zoek gaan naar gereedschap. Voor ons, mensen, is dit nog grotendeels een geheim leven. Er zijn minstens 30.000 soorten vissen

Ze eindigt haar artikel met de vraag of we nog tijd genoeg zullen hebben om ze te leren kennen, omdat mensen in gigantische getallen vissen blijven eten, de oceaan vervuilen en de aarde opwarmt.

https://www.brainwash.nl/bijdrage/vlees-noch-vis-waarom-ook-vis-niet-op-je-bord-hoort

Dit artikel bevat enkele links naar korte filmpjes over het eigenzinnige gedrag van vissen. Een eye-opener.

Dekker werkt aan een roman over vissen. Wordt dus vervolgd.