Verwonderen is altijd een openheid om te zien, te voelen of te dromen. In dit nummer laten we jullie verwonderen door poëzie, door woordenspel. Luc schreef een ‘klimaatgedicht’ voor Aardewerk. Op het einde van 2020 verscheen een poëziebundel onder de veelzeggende naam “ zwemlessen voor later”. Marieke koos er hieruit twee.

Het Aardse
(Luc)

Adam heeft de appelboom
gemest, gekapt en opgestookt.

Een eeuw gewrocht en dan gebroken,
de burn-out, covid, kettingroken,
de atmosfeer die ons doet koken,
zo worden wij uit onze hel verstoten,
ons Mordor, ons verdorven land,
gedolven kool, fossiele brand,
een film van olie op het strand,
de dood, de dood, door onze hand.

Dus staan wij naakt
opnieuw, geleerd
dat welvaart ver van welzijn is,
meten echt geen weten is,
en groeien vaak een kanker.
Dat wij meesters zijn noch slaaf,
maar deel slechts van de wereld.
Het is een wekkerloos ontwaken.

Door de gordijnen glijdt de zon,
en buiten fluit de merel,
een duif, een bende mussen.
Het eeuwige gesuis van de snelweg
is verdwenen net als het gedruis
van vliegtuigmotoren.
Er speelt een kind en
de zaag van de meubelmaker zingt.

Ruk open die gordijnen en
aanschouw: Het Beloofde Land.

De duif fladdert op,
scheert over moestuinen vol
boeren die zorgzaam in de aarde woelen,
en onder de bloeiende kerselaar
wacht het ontbijt.
Over de versmalde straat
dokkeren fietsers tussen jonge bomen,
en groeten buren die
aan het hartenjagen zijn.
Op de daken zinderen
zonnepanelen, daar
in de verte
wentelen wieken.
En naast de oude kerk,
bij de stukgeslagen fontein
van ayn rand ligt
het stijve lijk van ezeltje-strekje,
een stapel blikken statussymbolieken,
en het platgelopen duracell konijn.

De octopus van machtscenakels
wordt vanavond tussen acht en middernacht
geserveerd als calamares
in restaurant Het Aardse.

 

Zwemlessen voor later

Een keuze van twee gedichten, van een jonge hond en een ervaren rot in ’t vak.

https://www.uitgeverijvrijdag.be/product/2208623/zwemlessen-voor-later

NULMETING

Hilde Van Cauteren – jonge hond

Welkom in de wereld, hij is groot en vol gevaren
maar dat spandoek haal ik neer voor je geboorte.
Wij vergeten wat jij nog niet weet. Dat vroeger veel
maar niet alles beter was, waarom we afgelopen

maanden wakker lagen. Ik pers alles op nul.
Jij huilt gelukkig snel. En ook best lang. Ik zeg
toch bijna sorry. Voor je straks naar buiten kruipt
met een schepje in het zand, planten

wij schaduw voor je kleine lijf. Alles gaat zo snel
dat er enige haast mee gemoeid is. We breken
de harde bodem open, vertakken de regenpijp
naar de regenton van je geboortelijst, iedereen

heeft bijgelegd. Voor de rest is alles hergebruik.
Nu nog je temperatuur onder controle houden.

 

SONNET VAN DE NIEUWE ZOMERS

Ilja Leonard Pfeijffer (de ervaren rot)

waarin hitterecords worden gebroken

 

Toen winters winters waren, waren zomers
geluk met tussen buien door een plasje
precieuze zon op een bomvol terrasje
met blije, bleke rijtjeshuisbewoners.

Inmiddels vrezen wij de koperen ploert;
die ons het huis in jaagt met ijs in bad
en ons doet vloeken op het ozongat
terwijl hij ons met zomer overvoert.

Het weertje is nu echt het weer geworden.
Zijn lieve suffix is eraf gesmolten
met dank aan industrie en vliegverkeer.

Debat om wat halfslachtige akkoorden
heeft meer dan ons gemoed verhit. Revolte
of ondergang, daar komt de keus op neer.