De zomer was heet en droog geweest, de herfst veel te warm. Nu was het oudjaar.

De jongen holde door het bos en schopte dorre bladeren in de lucht.

Somber gestemd, slofte zijn opa achter hem aan. Plots raapte hij iets van de grond. ‘Hé, Junior!’

De jongen rende nieuwsgierig terug.

Opa toonde zijn gesloten hand. ‘Wij, oude mensen, wij hebben alles fout gedaan. Maar jullie, de jeugd…’ Hij kuchte. ‘Ik wil je iets geven, een nieuw begin, een nieuw jaar.’ Hij opende zijn vingers. In zijn handpalm lag een kiemende eikel.

De jongen nam hem voorzichtig uit zijn opa’s hand.

Luc Geeraert